Over Finn

Ik ben Finn, van Gagai. Mijn grote passie is bijdragen aan de groei van bewust-zijn en meer ‘sense of belonging’ in de wereld. Ook al is het maar een klein beetje elke dag. Want ik geloof dat als we ons sterker verbonden voelen met onszelf, van daaruit met elkaar, de natuur en met al het leven om ons heen, dat we dan vrijer, gelukkiger en liefdevoller mensen kunnen zijn. En dat maakt de wereld een veel fijnere plek.  

Dat is nodig. Want er is een onbegrijpelijke hoeveelheid pijn, verdriet, stress en ellende in de wereld en het is niet moeilijk om daarin te verdwalen. Om jezelf kwijt te raken in de veelheid, de negativiteit, in alle moeten of niet kunnen – en in de manier waarop je je daarvoor afsluit. Om het maar niet te hoeven voelen. Omdat het voelen ondragelijk lijkt. Ik ken het klappen van die zweep. 

Maar het helpt niet. Als je het licht van bewustzijn laat uitdoven, wordt het alleen maar donkerder. En soms is er geen keus. Dan zijn de omstandigheden té intens, te wreed, te moeilijk of te rauw. Dan is het fijn dat anderen hun lantaarn hoog houden. Zodat het licht kan blijven groeien.

Want bewustzijn is net als paardenbloemen: als daar genoeg van in een weiland staan, lijkt het hele veld van goud ook al zit er nog zoveel donker gras tussen. Niet iedereen hoeft alles te ervaren en te doen om het collectief over een kantelpunt te krijgen. Maar alle beetjes helpen.

Van mijn grootmoeder leerde ik als klein meisje dat het heel gewoon is om op je hoofd te staan. En dertig jaar later dat je dat tot op hoge leeftijd kunt blijven doen. Zij was het die me altijd vertelde dat ik toch vooral ‘in mijn buik moest ademen’ en van wie ik leerde dat spiritualiteit en embodiment juist bij elkaar horen.  

Het was ook mijn grootmoeder die mij als kind mijn eerste ervaringen gaf met bodyscans: terwijl we in een zandpannetje op de hei lagen uit te rusten van een wandeling, nam ze me mee op ontdekkingsreis door mijn lichaam. Meestal viel ze zelf ergens halverwege de route in slaap, heel aandoenlijk.

Maar terwijl ze daar vredig lag te snorren, met haar witte haren in een bedje van schaduw, zand en helmgras, leerde ze me een wijze les: als je je aandacht verzamelt in het levende moment van je ervaring, vind je ontspanning.

En dan dat oubollige boek dat ze me gaf, dat ik nooit zal vergeten omdat het me in mijn pubertijd aanzette om dagelijks yoga te gaan doen. Het was de opmaat naar mijn eerste yoga-docentenopleiding, die mijn honger naar bewustwording verder aanwakkerde. De jaren daarna verdiepte ik me in verschillende yoga-stromingen en -filosofie, pranayama technieken, emotioneel lichaamswerk en meditatie. Ook woonde en werkte ik een aantal jaar in een leefgemeenschap & retraitecentrum voor bewustwording en persoonlijk leiderschap.